In the spo(r)tlights: triatleet Roy Lagerburg
Op het eerste gezicht lijkt Roy een hele gewone jongen. Ik ken hem al een beetje, en weet dat dat niet het geval is. In 2016 kwalificeerde de UvA-alumnus zich tijdens zijn eerste Ironman uit het niets voor het WK op Hawaï. Ironman?! Ja, dat is 3.8 km zwemmen, 180 km fietsen en een marathon hardlopen. De meesten van ons zouden aan die marathon niet eens beginnen, laat staan op subtop-niveau meedoen in de triathlonwereld. Voor Roy is het de normaalste zaak van de wereld. Op 12 oktober 2019 wil hij weer aan de start van het WK staan.
***
We ontmoeten elkaar in een bagelzaak aan de Wibautstraat. Roy komt met natte haren binnen, en dat komt niet door de regen. Hij heeft er net wat kilometers opzitten in de SwimGym. Na een bagel lopen we naar Amstelcampus sport&fitness, want 5 kilometer zwemmen was nog niet voldoende voor die dag.
Roy tijdens zijn training in Amstelcampus. Deze oefening heet, jawel, de Dead Crab.
Dat het leven van Roy in het teken van sport staat, is wel duidelijk. In zijn jeugd liep hij in de subtop mee op de korte en middellange afstanden op de atletiekbaan. Toen hij aan de UvA Natuur- en Sterrenkunde ging studeren, begon hij in de zaalvoetbalcompetitie van het USC met vriendenteam Lokomotiv Seedorf. “Dit was nog in de tijd van de Boelelaan. De verhuizing baalde ik van, ik woonde in de buurt”. Later startte hij met roeien bij Skøll. Hij roeide twee jaar op wedstrijdniveau in de lichte acht en deed er een bestuursjaar. In 2011 debuteerde hij in het UvA-HvA wedstrijdteam tijdens de Damloop, waarin hij sindsdien een van de toplopers is. Na zijn carrière bij Skøll werd hij lid van studentenwielervereniging Skits. En toen was het nog maar een klein stapje naar dat laatste onderdeel, zwemmen…
Tijdens het zwemmen werd ik, met m’n schoolslag, aan alle kanten voorbij gezwommen.
Zijn broer daagde hem uit om samen een triathlon te starten. Na die eerste race ging het snel. In twee jaar tijd ging Roy van een belabberde schoolslag naar zijn eerste Ironman deelname in Maastricht. Dat hij het na die eerste race nog leuk vond is een wonder, want die ging alles behalve soepel: “Tijdens het zwemmen werd ik, met m’n schoolslag, aan alle kanten voorbij gezwommen. Ik dacht wel een inhaalrace te kunnen doen op de fiets, maar toen reed ik lek. Op zich geen probleem, maar ik had het verkeerde bandje bij me en kon dus niet eens finishen. Gelukkig heb ik de wedstrijd erna revanche genomen op de Bosbaan”.
Nu, drie jaar na zijn eerste WK, is Hawaï weer het doel. Daar traint Roy hard voor. In zijn 11 trainingen per week maakt hij zo’n 15 trainingsuren. Eens per twee weken heeft hij een rustdag. Op woensdagen traint hij maar liefst drie keer; ’s ochtends zwemmen, ’s middags kracht-/coretraining en ’s avonds nog een pittige sessie op de fiets. Zijn kracht-/coretrainingen doet Roy bij het USC. Hoewel deze trainingen niet de meest boeiende in zijn schema zijn, komt Roy graag; “Er hangt een gemoedelijke sfeer, het publiek is divers, de faciliteiten zijn goed maar niet overdreven over de top en het personeel is vriendelijk”.
Het ging mis tijdens een potje Gaelic Football op een vrijgezellenfeest, dit keer was het de andere enkel.
Zijn carrière in de zaalvoetbalcompetitie heeft hij gestaakt, omdat het toch wel erg blessuregevaarlijk was met zijn triathlonambities. Dat bleek in 2013, toen hij zijn enkelband scheurde tijdens het zaalvoetballen. In 2018 moest hij de Damloop aan zich voorbij laten gaan door weer een voetbalakkefietje: “Het ging mis tijdens een potje Gaelic Football op een vrijgezellenfeest, dit keer was het de andere enkel”.
Gelukkig kent Roy vooral hoogtepunten in zijn sportcarrière, ondanks dit blessureleed. Bij Skøll won hij een aantal belangrijke roeiwedstrijden. Hij werd derde in het befaamde Amsterdam-Parijs van Skits. Met zijn triathlonteam promoveerde hij van de eerste naar de eredivisie. En dan is er natuurlijk die eerste Ironman drie jaar geleden in Maastricht.
Geniet van het sporten, doe wat je leuk vindt en kijk of het helpt een doel te stellen.
Hoe je zo’n trainingsschema combineert met de rest van je leven? “Goed passen en meten. Twee jaar geleden ben ik bewust een dag minder gaan werken. Gelukkig denkt mijn werkgever heel erg mee. De weekenden zitten wel altijd vol trainingen en events, maar op maandag heb ik mijn vrije dag. En sporten is voor mij ook echt verweven met mijn sociale leven. Ik vind het lekker om soms alleen te gaan, maar vind het ook heel fijn om met vrienden te trainen. Bij de triathlonvereniging heb ik wat mensen leren kennen die nu ook voor de lange afstanden gaan. En eens per jaar ga ik op fietsvakantie met roeivrienden. Sowieso combineer ik mijn vakanties eigenlijk altijd met sport”.
Motivatie is voor Roy nooit echt een probleem; “Ik vind sporten heel leuk dus dat is het belangrijkste. Vooral met mooi weer buiten vind ik het heel lekker, en het is leuk om nieuwe plekken te ontdekken. Een doel stellen helpt mij heel erg. En het moet ook wel leuk blijven. Ik drink af en toe echt nog wel een biertje, zeker vroeg in het seizoen”. Die instelling is ook precies wat hij USC-sporters zou willen meegeven; “Geniet van het sporten, doe wat je leuk vindt en kijk of het helpt een doel te stellen”.
***
Roy na zijn kwalificatierace in Liuzhou. Hij kwalificeerde zich met een Ironman 70.3, ofwel een halve triathlon; 1,9km zwemmen, 90km fietsen en 21,1km hardlopen. Op Hawaï doet hij het dubbele.
14 april was het zover, de kwalificatierace voor Hawaï. Om zich te kwalificeren moest Roy eerste in zijn age group worden tijdens de Ironman 70.3 van Liuzhou in China. Dat lukte net niet, maar Roy racete wel zijn PR aan gort met een prachttijd van 4.04.22. En, de nummer 1 in de age group zag Hawaï niet zo zitten, dus heeft Roy zich alsnog gekwalificeerd! 12 oktober staat hij dus aan de start van het WK Ironman.
Daarvoor, op 22 september, loopt Roy de Damloop met het UvA-HvA wedstrijdteam. Ook meelopen met een van onze teams (wedstrijd of recreanten)? Check het Damloopevent.